โอ๊ยน้อ หละขอถามแหน่เด้อหล่า
เบิดเวลาอ้ายแล้วไป่ คำเอ้ย
หละคันสิไป อ้ายบ่รั้ง คันทางน้องแม่นบ่แคร์
เด้อละนาง โอ๊ยแฟนอ้าย โอ๊ยแฟนอ้าย
ที่ใดมีรัก ที่นั่น มีความทุกข์ใจ
คำที่เพิ่นกล่าวไว้ มันซูนใจให้คะนิง
เมื่อใดมีรัก หัวใจก็พร้อม ยอมทำทุกสิ่ง
แต่ว่าความเป็นจริง เปรียบเหมือนดาบสองคม
ใจขื่นขม ก็เพราะรัก มากเกินไป
ไม่เคยเผื่อใจ ว่าความรัก จะล่ม
สมแล้ว ที่มีน้ำตา โอ้วาสนา ต้องมาระทม
เก็บความขื่นขม มองดูเจ้าจากเดินจากไป
เป็นคนพ่ายมันเสียละใจเอาหนี่
เป็นคนพ่ายมันเสียละใจเอาหนี่
คือฮักมาป่นปี้บ่หนีละม่ม ทุกข์ใจ
แต่ก่อนได้ละเทิงฮักเทิงหวง
เดียวนี้เขามาทวง ให้ส่งละคืนนางน้อง
มองภาพถ่าย แล้วใจห่วงหา
กุหลาบขาวเจ้ามีน้ำตา เหมือนรู้ว่าใจเศร้า
วันวาเลนไทน์ เคยมอบดอกไม้สีขาว
แทนความรักที่ยืดยาว ต้องมาเฉาเคล้าน้ำตา
เมื่อเจ้าพา คนที่ดีกว่าอ้าย
เข้ามาทำลาย ความไว้ที่ผ่านมา
ใสบอกว่าฮัก เป็นหยังจั่งลืมสัญญา
เมื่อเจ้าเขี่ยผงเข้าตา จึงรู้ว่าเธอลวง
แนวดวงบ่สมละพงษ์กับเจ้า
แนวดวงบ่สมละพงษ์กับเจ้า
กุหลาบขาว ส่างมาละแพ้คู่แข่ง ส่างมาละแพ้คู่แข่ง
ดอกแดงๆ ดอกแดงๆ เขาถือละมาเป็นช่อ เป็นช่อ
โอ๊ยเป็นช่อ เป็นช่อ มานำง้อแม่นผู่สาว
แต่ว่าเฮาต้องนอนหนาวน้ำตา ยกธงโบกลา คนใจดำ